Η Έδεσσα σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας. Οι καταρράκτες της, το ιστορικό της κέντρο, με χρώμα από παλιά Ελλάδα, οι αρχαιολογικοί της χώροι, η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, λείψανα των παλαιοχριστιανικών και βυζαντινών ναών στην περιοχή της Κάτω Πόλης του Λόγγου, το Γενί Τζαμί (το μοναδικό τουρκικό τέμενος που διατηρείται αναλλοίωτο), το Κανναβουργείο (εργοστάσιο επεξεργασίας κάνναβης για κατασκευή σκοινιών) είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα σημεία για τους τουρίστες, που επισκέπτονται την πόλη κάθε μέρα.

Παρά την πυκνή μεταπολεμική της δόμηση, παραμένει πανέμορφη και εντυπωσιακή. Οι Καταρράκτες της, τα πολυάριθμα κανάλια της, που διασχίζουν την πόλη με τις μικρές γέφυρες επικοινωνίας, τα μεγάλα πάρκα της (Κιουπρί, Καταρρακτών, Μεγάλου Αλεξάνδρου, 25ης Μαρτίου), οι δενδροφυτεμένοι δρόμοι, είναι στοιχεία που την καθιστούν μοναδική.

Η ιστορία της πόλης, από τις σημαντικότερες της αρχαίας Ελλάδας, υπήρξε αδιάκοπη από την ίδρυση της ως σήμερα. Με φυσικό πλούτο και χτισμένη πάνω σε Βράχο, λόγω της στρατηγικής της θέσης, έθελξε πολλούς κατακτητές. Όμως, παρά τις περιόδους κατάκτησης, με πιο μεγάλη αυτή της Τουρκοκρατίας, κράτησε την εθνική της ταυτότητα και την απαράμιλλη φυσική ομορφιά της.

Η αρχαία Έδεσσα αναπτύσσεται σε δύο άνισα επίπεδα: την Άνω Πόλη ή Ακρόπολη πάνω στον Βράχο και την κάτω πόλη στον Λόγγο, όπου ήταν οργανωμένος και ο κύριος αρχαίος οικισμός. Παρά την μεγάλη υψομετρική διαφορά τους, τα δύο επίπεδα ήταν οχυρωμένα ως ενιαίο σύνολο με ισχυρό τείχος, το οποίο ενισχύονταν με διαδοχικούς πύργους. Η οχύρωση της πόλης ανάγεται στον 4ο αιώνα π.Χ. Η πόλη γνωρίζει την Ρωμαϊκή κυριαρχία το 148π.Χ. και στα τέλη του 2ου π.Χ. αιώνα κατασκευάζεται η Εγνατία οδός. Η σπουδαιότητα της πόλης ενισχύεται, αφού ο σημαντικός εμπορικός και στρατιωτικός δρόμος, που συνδέει Δύση με Ανατολή, περνάει από την πόλη της Έδεσσας. Στα Βυζαντινά χρόνια, λόγω της στρατηγικής της θέσης, αποτελεί πεδίο συγκρούσεων και διεκδικήσεων. Δέχεται βαρβαρικές επιδρομές από Γότθους, Βησιγότθους, Οστρογότθους και Ούνους. Στο τέλος του 6ου μ.Χ. αιώνα σταματά η ζωή στην κάτω πόλη. Οι κάτοικοι λόγω των βαρβαρικών επιδρομών εγκαθίστανται στην Ακρόπολη. Έτσι νιώθουν πιο ασφαλείς.

Η πόλη αναπτύσσεται και οργανώνεται στο Άνω Επίπεδο μέχρι και σήμερα. Στο τέλος του 6ου αιώνα μ.Χ. δέχεται επιδρομές και από σλαβικά φύλα. Το 997μ.Χ. πέφτει στα χέρια του Βούλγαρου βασιλιά Σαμουήλ. Στα τέλη του 11ου αιώνα ανακτάται από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Βασίλειο Β. Από τον 10 αιώνα μ.Χ. καθιερώνεται για την πόλη η ονομασία Βοδενά (Voda=νερό). Τον 14ο αιώνα μ.Χ. γίνεται πεδίο εμφυλίων συγκρούσεων μεταξύ των Παλαιολόγων. Το 1351μ.Χ. περνάει στα χέρια των Σέρβων. Διοικείται από τον Θωμά Πρελιούμποβιτς και την γυναίκα του Αγγελίνα Μαρία Παλαιολογίνα, μέχρι το 1367μ.Χ. Μετά από μία περίοδο αναρχίας αλώνεται από τους Τούρκους το 1389μ.Χ. Από το 1389μ.Χ. μέχρι το 1922μ.Χ. Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι αποτελούν τις δύο μεγάλες πληθυσμιακές θρησκευτικές ομάδες της πόλης. Στα τέλη του 18ου αιώνα η πόλη περνάει στην κυριαρχία του Αλή-Πασά των Ιωαννίνων. Πολύ πριν το 1821μ.Χ., ο επαναστατικός ενθουσιασμός ξεσπά στην περιοχή και οργανώνονται ένοπλες ομάδες. Το ΄21, όταν ξέσπασε η επανάσταση, στην περιοχή του Βερμίου, συμμετέχει με αρχηγό τον Αγγελή Γάτσο.

Η πόλη συμμετέχει στον ένοπλο Μακεδονικό αιώνα του 1904-08μ.Χ., που απέβλεπε στη απόκρουση των βουλγαρικών προκλήσεων. Πρωτεργάτες του αγώνα αυτού ο ιατρός Δ.Ρίζος, ο καθηγητής Α. Φράγκος και ο επαγγελματίας Ι. Χατζηνίκος. Η απελευθέρωση από την Οθωμανική κυριαρχία πραγματοποιείται στις 18 Οκτωβρίου 1912μ.Χ. Ακολουθούν οι βαλκανικοί πόλεμοι και ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος. Στην περιοχή επίκεντρο των συγκρούσεων ήταν το Καϊμακτσαλάν. Η πόλη διέρχεται την μεγαλύτερη ακμή της από τα τέλη του 19ου αιώνα ως το τέλος του μεσοπολέμου. Το 1892μ.Χ. ολοκληρώνεται η σιδηροδρομική σύνδεση Μοναστηριού – Θεσ/νίκης. Στο μέσο της διαδρομής βρίσκεται η Έδεσσα που από τότε εξελίσσεται σε οργανωμένο βιομηχανικό κέντρο.